Rabanadas, czyli portugalskie słodkie grzanki

Rzekłoby się słodkie grzanki, czyli coś z niczego dla łasuchów i łatwizna w kuchni. Po części racja, bo oprócz skibek chleba, mleka, jajek, cukru i cynamonu nie za wiele tu potrzeba. Ten prosty przepis, możemy wykorzystać, gdy jesteśmy spragnieni słodyczy lub gdy chcemy być ekonomiczni. Jednakże rabanadas lub fatias paridas, bo pod taką nazwą też występują, chciałoby się powiedzieć, te zwyczajne portugalskie grzanki, mają kilka ciekawych historii do opowiedzenia na swój temat.

Po pierwsze jest to przysmak typowo bożonarodzeniowy zarówno w Portugalii jak i w Brazylii. Słodki chlebek czasami serwuje się w winie, z kasztanami, z miodem lub z owocami. Ich inna nazwa fatias paridas wywodzi się stąd, że prawdopodobnie rabanadas były niegdyś podawane kobietom w połogu, ponieważ rzekomo wspomagały laktację. Fatia parida znaczy tyle co kromka porodowa. Zbliżone wersje rabanadas istnieją też w sąsiedniej Hiszpanii i we Francji. W Hiszpanii znane są jako torrija/torrada i podaje się je w czasie wielkiego postu oraz w okresie Wielkanocy. We Francji można się z nimi spotkać przez cały rok pod nazwą pain perdu, co w Polsce tłumaczy się jako tosty francuskie.W Portugalii istnieją jeszcze takie nazwy na ten opieczony chlebek: fatias de ovos oraz fatias douradas (jajeczne kromki oraz złocone grzanki).

Wiedząc już co nieco na temat słodkich grzanek, przystąpmy do dzieła. W przepisie podam też instrukcje do przygotowania winnego sosu. Ja robię rabanadas bez wspomagania się winem, bo są na ogół podawane u mnie na śniadanie, ale może komuś z Was przypadnie do gustu również wersja z sosem.