Londyńczycy mają Portobello, paryżanie Marché aux Puces, madrytczycy El Rastro, a lizbończycy Feira da Ladra, ale nie tylko. O czym mowa? O pchlich targach. W Lizbonie obowiązkowo należy się udać na najsłynniejsze targowisko, wyżej wspomniane Feira da Ladra. Ten targ opiszę najbardziej, jednakże wspomnę też o innych wg mnie wartych odwiedzenia, bo wygląda na to, że lizbończycy (i turyści) miłują się w wielobarwnych straganach, gdzie można znaleźć dosłownie wszystko.

Przy okazji nauczycie się portugalskiego słówka „feira”, bo będzie się ono ciągle powtarzać w nazwach. Feira (wym. fejra) oznacza właśnie targ.

FEIRA DA LADRA

Najsłynniejszy i najbarwniejszy pchli targ Lizbony odbywający się w każdy wtorek i sobotę. Godziny targu są elastyczne i zależą od pory roku. Latem nawet koło 7:00 rano sprzedawcy już są na swoich stanowiskach, by je opuścić ok. 17nastej. Zimą zdarzy się, że o 14:00 targ już się kończy. Najsensowniej przyjść w godzinach dopołudniowych.

Na Feira da Ladra można kupić przedmioty nowe jak i używane (te w większości), starocie i antyki. Przyznam, że nawet jeśli ktoś nie przepada za zgiełkiem pchlich targów, to powinien tu przyjść choć na chwilę. Dlaczego? Bo jest egzotycznie, kolorowo, niebanalnie… Trochę jakbyśmy się znaleźli w Afryce ze względu na delikatny chaos, przedmioty rozłożone po prostu na ziemi i niekiedy naprawdę dziwne sprzedawane okazy. Kupicie tutaj wszystko: od używanej peruki, po zbite azulejos (charakterystyczne portugalskie płytki ceramiczne), płyty winylowe, biżuterię i mnóstwo rzeczy, których pochodzenia i przydatności nikt nie zna. Należy się wręcz tu handlować (to też mi przypomina bardziej kraje afrykańskie lub azjatyckie niż europejskie). Na początku było mi trudno zbijać cenę, ale sprzedawcy sami mnie potem zachęcali zwłaszcza, gdy się wahałam. I tak dzięki moim częstym odwiedzinom tego miejsca wśród zakupów znalazły się: filiżanki, pucharki na lody, kieliszki, płyty dvd, szal, biżuteria… Chętnie zabrałabym jednak stamtąd więcej! A oto jedna z filiżanek:

Trochę historii. Targ ma bardzo długą tradycję, bo jego początki sięgają XII/XIII wieku (różne źródła podają różny wiek). W każdym razie na pewno jest to wielowiekowy zwyczaj. Pewne jest też, że nie zawsze targ odbywał się na placu Campo de Santa Clara. Dopiero od 1882 ma tutaj miejsce. Stoiska (nie wiem czy stoiskiem można nazwać chustę, na której leżą wszelkiego rodzaju klamoty, a tak niektóre kramy wyglądają) rozpoczynają się zaraz obok wejścia/pod arkadowym łukiem do Igreja de São Vicente de Fora i kończą się w okolicach Panteão Nacional. Wcześniej targ „wędrował” przez miasto i wydarzał się m.in. w pobliżu zamku, na placu Praça da Alegria, a nawet jeden z badaczy uważa, że na prawym brzegu Tagu.

Co do nazwy, to znowu nie ma zgodności co do jej pochodzenia. Na niektórych polskich blogach widziałam błędne, uproszczone tłumaczenie – Targ Złodziei i tyle. „Ladra” to złodziejka i jeśli już to byłby to Targ Złodziejki. Prawdą może być jednak to, że część przedmiotów, z racji, że jest używana, może pochodzić z kradzieży. Obojętnie jak „ladra” (wym. „ladra” to kobieta złodziej). Złodzieje to ladrões (wym. „ladroisz”). Tutaj parę etymologicznych ciekawostek. Nazwa może pochodzić od:

pseudonimu jednej z postaci targu
przedmiotów pochodzących z kradzieży
możliwe, że pochodzi z czasów, gdy targ odbywał się na Rossio i kaznodzieje nazwali go „Ladra”, ponieważ było to miejsce wielu grzechów i zaniedbań
dawnej nazwy „lada” oznaczającej brzeg rzeki (istnieje teoria, że targ odbywał się na prawym brzegu rzeki Tag)
„ladra” w odniesieniu do słowa „nieszczęśliwy”- port. “lázaro” lub “lazarento”, “miserável”
paryskiego targu Saint Ladre
lub wreszcie od nazwy robaka “ladro”, którego można spotkać w starociach

Zależało mi bardzo, by podać rozbieżne wyjaśnienia pochodzenia nazwy targu. Chciałam, by znalazło się w polskim tłumaczeniu bardziej rzetelne źródło wykazujące, że tak naprawdę nazywanie Feira da Ladra Targiem Złodziei jest bardzo pochopne, a wręcz błędne, bo „ladra” jest kobietą. Tutaj znajdziecie link, w którym są przypisy do książek portugalskich badaczy zajmujących się sprawą.

Oprócz malowniczego targu trzeba tu przyjść na kawę. Jest w tej okolicy kafejka – kiosk Clara Clara w Jardim de Botto Machado, skwerze z widokiem na Tag i statki. Pyszna kawa, przepiękny widok, esplanda i mini plac zabaw obok dla tych, którzy przyjdą z dziećmi. Naprawdę urokliwe miejsce. Jednak lepiej przyjść tutaj w dzień, gdy nie ma pchlego targu. We wtorki i soboty robi się tutaj zbyt tłoczno. To samo uważam dotyczy zwiedzania pobliskich atrakcji turystycznych takich jak np. wszechogarniającego Panteão Nacional. Jeśli macie taką możliwość, lepiej przyjść na zwiedzanie w inny dzień niż targ, gdy jest mniej turystów.